“శ్రీ సాయిరామ శతకము” - శ్రీ నందనవనం వెంకట సుబ్బరామయ్య శర్మ గారు

                 ఓం

 శ్రీసాయినాధాయనమః                __/\__

 శ్రీ నందనవనం వెంకట సుబ్బరామయ్య శర్మ గారు రచించిన  “శ్రీ సాయిరామ శతకము” నుండిసేకరించబడిన పద్యములు

 

తే.గీ|| శ్రీకరుం, డవ్యయుం,డాత్మ, చిద్ఘనుండు,

         శోకదూరుడ నంతుడు, శుభచరిత్రు;

         డప్రమేయుడటంచు, నిన్నభినుతింత్రు;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!           (1)  

తే.గీ|| భక్తి చే నీదులీలలు పలుకదలచి

         మ్రొక్కుచుంటిని నీపాదములకు దేవ!

         చక్కనౌభావములయందు సాగిరమ్ము

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!           (2)  

తే.గీ|| వాఙ్మనంబుల కందని వాడటంచు   

         పలుక వినియుంటి నేరీతి  పలుకనేర్తు!

         పలుకువాడావు నీవెయై పలుకుమయ్య

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!           (3)

తే.గీ|| ఇహఫలంబుల నాశించు యిచ్ఛలేదు;

         పరసుఖంబుల గోరెడి బాధలేదు;

         నిన్నువిడనాడిజీవించు నేర్పులేదు;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!           (4)

తే.గీ|| వేద వేదాంతములచేత వెదుకబడియు

         కానరానట్టి నీవు నాకనులముందు

         దిరుగు చున్నావు సౌందర్య దిప్తులెసగ;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!           (5)

తే.గీ|| సచ్చిదానంద సద్గురు “సాయినాధు”

         డొకడె, నాకేడుగడయంచు నుల్లమందు

         నమ్మియున్నాడ నన్నెట్లు నడిపెదొగద?

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!           (6)

తే.గీ|| పలుకు పలుకున తేనియ లొలుకు నీదు

         దివ్యబోధల సారము దెలిసిమనెడి

         వారిజన్మము ధన్యమై వరలుగాదె?

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!           (7)

తే.గీ|| “సాయి” యన“షిర్డి” యందలి చలువరాతి

         ప్రతిమయా? కాదు; నాలోని ప్రాణమునకు

         చేతనత్వము కల్గించు నేతయతడు;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!           (8)  

తే.గీ|| ఓ పరాత్పర! సర్వేశ! యోకృపాళో!

         దీనుడను కావరమ్మంచు దినదినంబు

         వేడుకొనుచుంటి నామొఱవినవదేల?

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!           (9)

తే.గీ|| భావమయమైన విశ్వము బహువిధాల

         రూపుదాల్చుచునున్న ద రూపమందు

         అవ్యమౌ నీవభావివై యలరు దెపుడు

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!          (10)

తే.గీ|| త్రివిధ గుణచేష్టి తంబగు దివ్యలీల

         లవిరళంబుగ జరిపెదవయ్య నీవు;

         ఏలయీలీలలో దయాలోలనీకు?

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!          (11)

తే.గీ|| ఏకమై యొప్పు నీ యందనేకమైన

         రీతులై యొప్పుచున్నట్టి భూతజాల

         ప్రకృతులెటులబ్బెనో? వీ టిఫలముదేమో?

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!          (12)

తే.గీ|| దాసులట దేవతల్ నీకు, ధాతమొదలు;

         విశ్వమెల్లయు నీదగు విడిదియంట!

         జీవులన్నియునీవట! చిత్రముగద!

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!          (13)

తే.గీ|| కరుణ జాల్వారు నీ నేత్ర కమలయుగ్మ

         సోయగముగాంచి, నిన్నెడబాయలేక,

         నీదు చరణాబ్జములచెంత నిలిచియుంటి;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!          (14)

తే.గీ|| శిశిరమందున మ్రోడైన చెట్టునందు

         చివురుమొలచు వసంతము చేరువైన;

         అట్లె నీ కృపగల్గినయపుడుముక్తి;

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!           (15)

  

తే.గే|| “సాయి!” నీనామ మహిమచే సాథకులకు

          అందనేరని ఫలమేమి? యైనవారు

          నిస్ళృహులవోలెనుందురు, నిన్ను దెలిసి    

          సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!         (16) 

తే.గీ||  నీదు చరణాబ్జముల దాకి,నేలతల్లి

          పులకరించినదేమొ యాపుణ్యవేళ

          నేడునిస్మృతి మది దాల్చినిలచియుండె

          సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!         (17) 

 తే.గీ|| నీదు గురుభక్తి, దివ్యమౌనీదుశక్తి,

          ఇటుకయందున నిల్చుట యెంతయుక్తి;

          నిన్ను యోచించి తెలియుటే నిజముముక్తి;

          సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!         (18) 

తే.గీ||  అక్షరంబగు నాత్మగా నలరుచున్న      

          విశ్వమందున క్షరమేది వెదకిచూడ?

          దేహమే “నేను” గాపల్కుతెల్విదప్ప;

          సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!          (19)

తే.గీ||  నీదుచెయిదము ధర్మంబు, నీదువాక్కు

          వేదమైయొప్పు, నీరూపువిశ్వమగును;

          నీవెసత్యము, ధర్మము, నీవెమాయ;

          సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!         (20)  

   

తే.గీ|| గుణము గుణియందె నెలకొని గూఢమగుచు

         కార్యరూపాన నొక్కెడ గాన బడును;

         గుణమెలోకము, నీవెయాగుణివిదేవ!

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!          (21)

తే.గీ|| అనుభవములేక విషయములందు నిజము

         తెలియబడరాదు భువినెంత తెల్వియున్న,

         అనుభవము నీవ;నిన్నెట్టు లునుభవింతు

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!          (22)

తే.గీ|| మూడవస్థలకును నీవమూలమగచు,

         మూడుగుణములకును నివమూలమగుచు,

         మరియు చున్నావు పరతత్వమూలమగుచు;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!          (23)

తే.గీ|| “ద్వారకామాయి” వైకుంఠ థామమాయె,

         గౌతమినది యాకాశ గంగయాయె

         వాసుదేవుడ నీవన వంకయేమి?

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!          (24)

తే.గీ|| ఆత్మయును జీవు డన్యమంచరయుచున్న

         యంతవట్టును, దెలియరాదాత్మారూపు;

         జీవుడేయాత్మగానెంచ చిక్కువీ డు,

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!          (25)

తే.గీ|| పంచభూతము లీరీతి కొంచెమైన

         బేధమెఱుగక జీవుల బెంచుచుండ

         జీవుడే యహంకృతినిదా జెందనేల?

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!         (26) 

తే.గీ|| కులమతములన్న భావాల కూర్పు; దాన

         వాస్తవంబే మిగన్పట్టు వసుధలోన?

         సర్వమునకును మూలమౌ సత్వమీవు

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!         (27)  

తే.గీ|| వ్యధలచే జివితమబెల్ల కథమిగిలె!

         విధిని దూరిన ఫలమేమి వెఱ్ఱీనగుచు?

         కర్మఫలమర్మ మీదిగాదె కన్నతండ్రి!

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!         (28) 

తే.గీ|| గాలిచేపండుటాకులు రాలుపగిది

         పాపపత్రాళి భక్తి ప్రభంజనమున                                        

         దూలిపడునంచు వేడితి దోయిలొగ్గి;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!         (29)

తే.గీ|| సారహీనము సంసార సాగరంబు

         భారమంచును దలచెడి భ్రమనుబాపి

         సారభూతముగావించి సాకుమయ్య;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!         (30)     

తే.గీ|| నశ్వరంబగు దేహము నమ్మియుండి

         గట్టెలంగాలు దీనిని గాంచుచుండి;

         మురిసి పడుచుంటి నేనిట్లు మూఢమతిని;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!         (31)

తే.గీ|| మనసు శబ్దాదులందున మరలియున్న

         విషయములు దోచుచుండును వివిధగతుల;

         మనసుతనయందె నిలచిన మాయమౌను

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!          (32)

తే.గీ|| భక్త కల్పక మంచునిన్ బ్రస్తుతింప

         నమ్మియుంటిని భక్తిని; నమ్మకమును

         వమ్ముసేయక కాపాడవలెను; దేవ!

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!          (33)

తే.గీ|| వేదశాస్త్రాదులందున వేత్తగాను;

         యోగవిద్య లెఱింగిన యోగిగాను;

         ఎట్లు దరిజేర్తువో నన్ను యింకపైని?

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!          (34)     

తే.గీ|| నామనో బుద్ధి చిత్తముల్, నాదు దేహ

         మెల్ల నీకర్పణముజేసి యుల్లమందు

         శాంతిబొంది చరించెడి శక్తినిమ్ము;

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!          (35)

తే.గీ|| నీ దయాదేవి మహిమచే నీదు కీర్తి

         దశదిశల వెల్గుచున్నది ధరణియందు;

         నీదయాదేవి పాదాల నిడెదశిరము;

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!          (36)

తే.గీ|| “నాది” “నేన”ను మాయచే నష్టమైన

          భాగ్యనిధిగాన బడెనేడు భక్తివశత;

          వీ డెమోహము, నిజము నీవాడనైతి;

          సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!         (37)

తే.గీ||  విషయములబొంది నాబుద్ధి విడువదెపుడు;

          విషమయములంచు దెల్పిన వినదిదేమి?

          దీనిమౌఢ్యము నెడలించు దిక్కునీవ

          సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!         (38)

తే.గీ|| ఘోరదావాగ్నిచేజిక్కి గోడుజెందు

         జీవిపోల్కి భవాగ్నికిన్ జిక్కినాను;

         నిరుపమాన కృపావృష్టి బరువుమయ్యా!

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!          (39)

తే.గీ|| నీ కృపావార్ధి పొంగుచునింగి నొరసి

         పారుచున్నది; దాననాపాపసమితి

         గొట్టికొనిపోక నిలుచునే? కోమలాంగ!

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!          (40) 

తే.గీ|| పాపులందునననుమించు పాపిలేడు;

         అవని నీవంటిపాప సంహర్తలేడు;

         నీకు దయగలరీతిని నిల్పుమింక;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!         (41)

తే.గీ|| నిన్ను దర్శించి, సేవించి, నీదుపల్కు

         విన్నవారలు భువిలోన మన్నవారె;

         ఎన్నమిగిలిన వారెల్ల చన్నవారె;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!         (42)

తే.గీ|| స్వార్ధపరతనశించిన జగతియందు

         వ్యర్ధమా జీవితము దయావార్ధి? కాదు;

         సార్ధకంబయ్యె ననవచ్చ సత్యముగను;

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!          (43)

తే.గీ||“సో2హ” మనుమంత్ర మునువిని, మోహముడిగి

         దేహధర్మము మన్నించి, తెలివిగల్గి,

         జగతివర్తించు వాడెబో సుగతిగనును

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!          (44)

తే.గీ|| క్షీరమునుగొని నీరము వేరుబరచు

         “హంస” యనజీవుడేయని యరయనగును;

         “పరమహంస”వు దెలియంగ బలుకుమయ్య

          సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!        (45)

తే.గీ||  కామరోషాది శత్రువుల఼్ గలసినన్ను

          పట్ట జూచుచునున్నవి జుట్టు ముట్టి;

          గట్టి సామర్ధ్య మిడువీ ని గొట్టివేతు;

          సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!       (46)

తే.గీ|| అమలు, డవ్యయు, డద్యు, డనంతు, డాత్మః

         స్థిరుడు, పరుడును, సత్తును, జిత్తు, నతడె

         యంచు పలుకంగ వింటినో యయ్య! నిన్ను

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!        (47)

తే.గీ|| బిడ్డవేధింపగా తల్లి భీతిగరుప

         గొట్టితిట్టిన కాళ్ళకుజుట్టు కొనెడి

         రీతి, విడజాలనిను మది నీతిమాలి;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!       (48)

తే.గీ|| నిరుపమాన కృపాబ్ధివి నీవునిజము;

         నిరుపమాన దురాత్ముడ నేను నిజము;

         నిరుపమానముగా కరుణింపవలదె;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!       (49)

తే.గీ|| పూర్వకర్మవశంబున బుట్టినాను

         నేడు కర్మంబోనర్చుచు నిలచినాను

         కర్మబంధముబాపినన్ గావుమయ్య

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!       (50) 

తే.గీ|| ప్రమిదదేహము, ప్రాణము చమురుగాగ,

         జీవియును దీపశిఖ వెల్గు చిత్రముగను

         వెల్గు లొసగెడి తన్నుదా వెదుకుటెట్లు?

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!        (51)

తే.గీ|| భక్తిసంభరితాత్ములై ముక్తిబొందు

         కోర్కెయేలేక జీవించు గొప్పవారు

         నిత్యముక్తులు; వారలే నీవుగాద?

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!        (52)

తే.గీ|| చరణమొక్కటి భూమిపై చక్కనుంచి

         శిలనుగూర్చున్న నీయొక్క చిత్రముగన

         పాదమొక్కింట యీ విశ్వవలయమెల్ల

         వెలసెనను వేదవాక్యము విదితమయ్యె

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!        (53)

తే.గీ|| సాయిచరణంబు సకలార్ధ సాధకంబు

         సాయినామంబు దివ్యరసాయనంబు

         సాయితత్వంబు ముక్తి ప్రదాయకంబు

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!       (54)

తే.గీ|| కోటియజ్ఞ ఫలంబుల గూర్చునట్టి

         సాయినామాక్షరద్వయి జగతిగల్గ

         కలతజెందెద రేలనో కలినిజనులు?

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!        (55) 

తే.గీ|| సాయి సాయి యటంచును సతమునీదు

         రమ్యనామ సుధారస రక్తిజూచి

         మనెడివారల జన్మము మహితమౌను

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!        (56)

తే.గీ|| శాశ్వతులమంచు దలచుచు జగతియందు

         వంచనావృత్తి చేనుండు వారికెల్ల

         కొంచెమైనను విజ్ఞాన ముంచుమయ్య;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!       (57)

తే.గీ|| దేహబాధల దొలగించు దివ్యమైన

        “ఊధి” యనెడియౌషధముగల్గ నుర్విజనులు

         దుఃఅఖమగ్నతచేనేల దూలుచుంద్రు?

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!        (58)

తే.గీ|| దుష్టసంకల్పములు మదిదోచకుండ

         కష్టసుఖములలో మది కదలకుండ

         ఇష్టఫలముల నందించి యేలుకొనుము

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!       (59)

తే.గీ|| "షరిడి”  యందునెగలననుచింతయేల?

          సర్వమందున వెలసెడి సాక్షి నేను;

          అర్తితోబిల్వ రక్షింతు నంచుబల్కు

          సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!      (60) 

తే.గీ|| నింబవృక్షము నీడననియమమొప్ప

         తపము గావించనావట ధన్యచరిత!

         ఏమిఫలముల నందంగ నెంచినావో

          సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (61)

తే.గీ|| “అల్లటాలిక” టంచును  నధికభక్తి

         బల్కుచు, మసీదు నందున బహుదినాలు

         ప్రకృతి సంసర్గముల్ వీ డు ప్రభుడవీ వు

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!      (62)

తే.గీ|| తల్లియును తండ్రియెవ్వరో ధరణినీకు

         తెలియదని పల్కుచున్నారు దివ్యచరిత!

         తలపజీవులకిల తల్లి దండ్రినీవ

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!      (63)

తే.గీ|| నిప్పు నీరును గాలియు నింగి భువియు

         నీదునాజ్ఞను జరియించు నిక్కమంచు

         దెలుపజలమున దీపంబు నిలిపినావు

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!      (64)

తే.గీ|| దేహమస్థిర మంచును దెలుపుకొరకు

         చిరుగు చొక్కాను ధరియించి చిత్రముగను

         తత్వమెంతయు బోధించు దైవరాయ!

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!      (65)

తే.గీ|| “నిష్ట” యు“సబూరి” యనియెడునిరుపమాన

         దక్షిణలనిండు భక్తితో నక్షయముగ

         మోక్షఫలమిచ్చు నవియని దీక్షబలుకు

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (66)

తే.గీ|| భక్తుడగులోహకారుని బాలయోర్తు

         కొలిమిలోబడ దూరాన గూరుచున్న

         నీవురక్షించినావట నేర్పుమిగుల

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (67)

తే.గీ|| ఏడనో“హజరత్ బాబ” యిల్లుగాల

         ధునిని నీళ్ళుంచి చల్లార్చి దొడ్డమహిమ

         జేసి చూపించినావట చిత్రముగను

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (68)

తే.గీ|| భోజనముసేయరమ్మని పొలతిబిల్వ

         కుక్కరూపంబుతోనేగి, కొట్టితరుమ

         గునిసినావట కొరవితో గొట్టితివని

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (69)

తే.గీ|| దొంగయొక్కడుసొమ్ముల దొంగలించి

        “సాయి” యొసగెనటంచును సాక్ష్యమిడగ

         ఇచ్చినానని బల్కితివేమి దేవ!

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (70)

తే.గీ|| వృద్ధురాలిచ్చు రొట్టెకుప్రీతిఁజెంది

         మెసవినావటినీవు సంతసముతోడ

         ఎంత కరుణామయుండవో యెరుగవశమె?

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (71)

తే.గీ|| పాదనఖమునగంగను బారజేసి

        “నేనె” హరినంచు దెల్పిన నిన్ను దెలియ

         జాలకున్నట్టి యజ్ఞాని నేలినావు

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (72)

తే.గీ|| ప్రేమ“కాకా”ను “పంతు”ను సేమమరసి

         బాధ లెడబాపినట్టియో భద్రమూర్తి!

         నాదుబాధల మాన్పగ రాదెనేడు?

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (73)

తే.గీ|| శ్వేతఛత్రముబట్టీ నీసేవజేయు

         భాగ్యమిచ్చిన “నానాకు” భక్తితోడ

         వందనమొనర్చు చున్నాడ వాంఛదీర

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (74)

తే.గీ|| వెండిపళ్ళెరముందున విమలమైన

         పాదములనుంచి కడిగిన భాగ్యశాలి

         యైన “జోగు” పదంబుల నఖినుతింతు

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!      (75) 

తే.గీ|| గద్దెపైపెద్దవేల్పువై ముద్దులొలక

         యొద్దికగఁ గూరుచున్న నీ యొద్దజేరి

         “తాత్య” మొదలగుభక్తులు దండమిడరె;

          సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!    (76)

తే.గీ|| చిలుమునందింపగా “శ్యామ” చేతబట్టి

         హొయలుమీరగ పొగబీల్చు యోమహాత్మ!

         నరుల యజ్ఞానమున్ గాల్చినావు దాన

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (77)

తే.గీ|| గీతనృత్యాదులన్ భక్తజాతమెల్ల

         పరవశంబున నీనామ భజనసేయ

         “జోగి” డెడియారతిఁగొను శుభచరిత్ర!

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (78)

తే.గీ|| ఎందరోభాగ్యవతులనేక విధుల

         సేవలందింప వచ్చిన చిన్న బుచ్చి

         వారిగర్వంబు బాపిన వందనీయ!

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (79)

తే.గీ|| సాయిశ్రీసాయి సాయిశ సాయియనుచు

         సతమునీనామ జపమును సలుపువారి

         యండ నేయుండి రక్షించు ఆప్తుడవట

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (80) 

తే.గీ|| మృతులజీవింప జేయుటా; మేలుమేలు

         వంధ్యలకుబిడ్డ లొసగుటా; వహ్వ!భళిరె

         అంధులకుదృష్టి నిచ్చుటా; అద్భుతంబు

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (81)

తే.గీ|| అభయమొసగెడినీదగు హస్తమాన,

         కరుణ యుప్పొంగుచున్న నీ కనులయాన

         ఎదను నీనామ భజనంబు నేపుడుమాన

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (82)

తే.గీ|| గురుతరంబులనన్నిట గురువు నీవ

         లఘుతరంబుల నన్నిట లఘువునీవ

         గురులఘువున్న లౌకికగోష్టియెగద

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!      (83)

తే.గీ|| “నేను” గల్గినలోకాలనేక మొదవు

         “నేను” లేకున్నలేదేది నిక్కముగను

         “నేను” మూలము, తెలియంగ నీకునాకు

          సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!    (84)

తే.గీ|| జన్మమందినబిడ్డ కాక్షణమునందు

         ప్రకృతియందించు ఫలమేమి? భయముగాదె

         భయమువీ డుటయే ముక్తి పథముదేవ!

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (85) 

తే.గీ|| జగములన్నిటనిండిన శక్తి వీ వు

         ఏది నీరూపమని యెంతు? నేదివిడుతు?

         ఎటులపూజింతు? వేరుగా నెచటనుందు?

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (86)

తే.గీ|| శుక్తి రజితంబటంచు నాసక్తి చేత

         పరువులిడుచుండు ముఢుడు భ్రమనుదవలి

         అట్లె విషయానుభవముల యందుసుఖము!

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (87)

తే.గీ|| అవగతంబౌదువయ్యనీవందఱకును;

         అరయు యిచ్ఛయే లోపించెనయ్యామాకు

         అరయు నేర్పున్న యన్నిట నగపడుదువు

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (88)

తే.గీ|| దేహబంధముచేనిన్ను దెలియలేక

         మ్రగ్గుజీవుల యజ్ఞాన మలిన మణప

         జ్ఞానదీప్తుల వెదజల్లు మాననీయ!

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (89)

తే.గీ|| వేదములకునువర్ణింప వీ లుగాని  

         నిన్నుభావించి మదిలోన నిజముదెలిసి

         శాంతులై నీవెయైరెల్ల సాధువరులు

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (90) 

తే.గీ|| పలుకవిన శబ్దమున్నది బహువిధాల

         అర్ధమగుభావ మందది యన్ని విధుల

         భాషగాకున్న మున్నేమి భావమొగద?

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!     (91)

తే.గీ|| తనువుచాలించినను నెను ధరణియందు

         నా మసీదున నెలకొనినమ్మియున్న

         భక్తులన్ గాతునంచును పలికినావు

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!      (92)

తే.గీ|| ధర్మమునునిల్చజగతిని “దత్తదేవు”

         డనెడి నామంబుదాల్చియు నవతరించి

         ఆత్మతత్వము నెరిగించు నవ్యయుడవు

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!       (93)

తే.గీ|| యోగమెల్లనునేర్చిన యోగియైన

         నీదు పదభక్తిలేకుండెనేని ఫలము

         సున్నయంచును దెలియడు చోద్యమిదియె

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!       (94)

తే.గీ|| బ్రహ్మరుద్రేంద్రు లాదిగా భక్తపరులు

         పూజలొనగూర్ప నందని పుణ్యపదము

         మోపగబడ్డ శిలయెంత ముక్తిపరుడొ?

         సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!       (95)|

తే.గీ||పాడుబడిన మసీదులో పదిలముగను

        వాసమువంటివి యదియె కైలాసమయ్యె

        భక్తజనులకు నేడిల పరమపురుష

        సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!     (96)

తే.గీ||నా ధనాగారమున నున్న నాణ్యమైన

        జ్ఞానధనమును గోరరీ హీనమతులు

        ఏమిసేయంగ దగునని ఎంచినావు?

        సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!     (97)

తే.గీ||సర్వభారముల్ వహియింప జాలునేను

        నీదుభారము భరియింప నేరనేమి?

        భయము విడుమంచు పలికిన బాంధవుడవు

        సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!     (98)

తే.గీ||కలుషమగు మాయచేజిక్కి కలతజెంది

        ఆర్తితో నిన్నె పిలుతునోయయ్య! నాకు

        చేయినందించి నీదరిజేర్చు కొనుము

        సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!     (99)

తే.గీ||తల్లివై తండ్రివై నీవె దాతవగుచు

        జీవులను గాచుచుంటివో చిద్విలాస!

        నీకు నెనయగు వారేరి నీవెదప్ప

        సకలకళ్యాణగుణధామ! సాయిరామ!     (100)

తే.గీ|| నిత్యమును సత్యమును నివే నిర్మలాత్మ

         కార్యమును కారనము నీవె కమలనేత్ర!

         కర్తయును భోక్తయునునీవెగాదె యరయ

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ! (101)

తే.గీ|| ఎందరో సాధువుల్ నివె “యీశు” డవని

         వందనమొనర్చి నారలు వసుధలోన;

         మందబుద్దు లెరుంగరు మహినినిన్ను

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ! (102)

తే.గీ|| నాదమే నీ స్వరూపమన్నారు బుధులు

         నాదమునకేది భావమో వేదవేద్య!

         ప్రకృతిభావము నాదమౌ ప్రణవమీవు;

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ! (103)

తే.గీ|| గురుడవగజీవి హృదయాన గుర్తునెరుగు

         ప్రజ్ఞయని తోచుచున్నదో పరమపురుష

         గురుని గుర్తించినంత తా గురువెయగును

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ! (104)

తే.గీ|| నీదుబోధలు చేతలు, నేర్పుమిగుల

         మది విచారించినంతనే విదితమగును

         సకల నిగమాగమంబుల సరమెల్ల

         సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ! (105) 

తే.గీ||నీదుపాదపద్మ మకరంద నిరుమాన

        మధురిమనెరింగియున్న నామనసునిన్ను

        క్షణము విడనాడి బ్రదుకగా జలదయ్య

        సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!  (106)

తే.గీ||భక్తితోడ నీ శతకము పఠనసేయు

        వారికెల్ల సుఖంబుల వారిగాగ

        నొసగి రక్షింప వేడెద నోకృపాబ్థి!

        సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!  (107)

తే.గీ||గీతమాలికనల్లి సంప్రీతినిడుదు

        కంఠసీమను ధరియింప కరుణతోడ

        సకలకళ్యాణ గుణధామ! సాయిరామ!  (108)

తే.గీ||జయము! దత్తప్రభూ! నీకుజయము! జయము!

        జయము! నరసింహభారతీ జయయే! జయము!

        జయము! షిర్డీ పురాధిపా జయము! జయము!

        జయము! శ్రీసాయిసద్గురూ జయము! జయము! (109) 

ఓం తత్సత్

శ్రీ సాయీనాధ పాదార్పణమ్

మంగళమ్ మహత్

***********

ఆలయం ఆలయం ఆలయం

ప|| ఆలయం ఆలయం ఆలయం

      శ్రీ సాయిప్రేమాలయం - శ్రీ సాయిప్రేమాలయం

అ||ప|| ఆనందనిలయం - అనురాగవలయం

           అదిసాయిప్రేమాలయం – అదిసాయిప్రేమాలయం

చ|| శిఖర దర్శనం చింతలహరణం

      మూర్తి దర్శనం మోక్షకారణం

      నాలుగు పురుషార్ధాలను అందజేయు ఆలయం

      నమ్మిన భక్తుల పాలి సొమ్మైన ఆలయం  ||ఆ||

చ|| దత్త దేవుకరుణా – ధర్మాచరణ

      చిత్తశాంతి చేకూర్చే  - చిన్మయనిలయం

      సద్గురుడౌ సాయివని – చక్కనైన ఆలయం

      నిత్యసత్యమౌప్రమనునేర్పే యీ ఆలయం ||ఆ||

చ|| పూజ చేసినా, భజన చేసినా

      పుండరీకవరదుని జపము చేసినా

      ఎంచలేని ఫలమిచ్చు యీ సాయి ఆలయం

      ఇలలో నందనివనిలో వెలసిన యీ ఆలయం ||ఆ||

ప్రథమ ముద్రణః 1983

ద్వితీయ ముద్రణ: 1996  

 (నందనవనంశ్రీసాయీ ప్రేమాలయ ప్రచురణ -12 – శ్రీ నందనవనం వెంకట సుబ్బరామయ్య శర్మ గారు రచించిన“శ్రీ సాయిరామ శతకము” నుండిసేకరించబడిన పద్యములు)